பாதையில் ஒரு நாய் வாகனமொன்றால் மோதப்பட்டால் கூட நாம் பாவம் என்கிறோம். அவ்வாறு நாம் மனதால் கூட அனுதாபப்படாவிட்டால் நாம் மனிதனாக இருக்கமுடியாது. ஆனால் எம்மை விடவும் ஒரு படி மேலாக ஜீவகாருன்யத்தை மதிக்கும் எமது பெரும்பான்மை சமூகத்தினர் மனிதனுக்கு ஆபத்து விளைவிக்கும் நாகப் பாம்மைக் கூட கொள்ளமாட்டார்கள்.
கடந்த வெசாக் தினத்தன்று ஒரு கரு நாகம் மடவளையில் ஒரு கடையில் உள்ளே புகுந்து விட்டது. செய்தி கேள்விப்பட்டவர்கள் கையில் கிடைக்கக் கூடிய ஏதோ ஒரு தடியை தமது தற்பாதுகாப்பிற்காக எடுத்துக் கொண்டு பாராக்குப் பார்க்க முன்டியடித்துக் கொண்டு வந்தனர். இச் செய்தி காற்றுத் தீ போலப் பரவவே பெரிய சனக் கூட்டம் கூடிவிட்டது.
ஆனால் அதில் எவரும் துணிந்து அந்த நாகத்தை அடிக்கவில்லை. ஏனென்றால் கடையிலுள்ள அதிகூடிய விலைகொண்ட பல பொருட்கள் உடைந்து விடும் என்ற முன் யோசனையே அன்றி வேறு ஒன்றும் இல்லை.
இவ்வாறு பத்து அல்லது பதினைந்து நிமிடம் தான் கழிந்திருக்கும். அவசர தொலைபேசி அழைப்புச் சேவையைச் சேர்ந்த பொலீஸ் அணி ஒன்று அங்கே வந்தது. நாகத்தை அடித்தால் வழக்குத் தொடர்வோம். 25000 ரூபாவரை அபராதம் விதிக்கப் படும் என அச்சுறுத்தினர். நமக்கு ஏன் வம்பு எனக் கூறிய எம்மவர் ஒருவர் துணிந்து சென்று நாகத்தை பிடித்து தனது கட்டுப்பாட்டில் கீழ் ஒரு பிளாஸ்டிக் பேணியில் அடைத்து பொலீஸாரிடம் கையளித்தார். இது கதையல்ல நடந்த ஒரு சம்பவம்.
இதன் பின்னணி என்ன வென்றால் பஸ்தரிப்பில் நின்ற ஒரு சிலர் ஜீவகாருன்யத்தின் பேரால் நாகத்தை காப்பாற்றி விட்டனர் என்ற பெருமிதம்.
அதேபோல் அண்மையில் கொழும்பிலுள்ள ஒரு இரவு கேளிக்கை விடுதியில் பாம்புடன் நடனமாடிய பெண் கைதாகிப் பின் பாம்பு பறிமுதல் செய்யப்பட்டு நீதி மன்றம் வரை சென்று பாம்மை மீளப் பெற்ற செய்தி நாம் அறிந்தது. இப்படி எத்தனையோ உதாரணங்களைக் கூறமுடியும். இவை அனைத்தும் நான் முன்ன சொன்ன ‘ஐயோ பாவம்’ அல்லது பௌத்தர்கள் மேலாக மதிக்கும் ‘ஜீவகாருன்யம்’ ஆக இருக்கலாம்.
அப்படியாயின் ஒருமனிதனுக்கு ஏதேனும் துன்பம் அல்லது இடைஞ்சல் ஏற்பட்டால் நிச்சயம் நாம் வருத்தப்படுவோம். அனுதாபப் படுவோம். இதை ஒருபுறம் மனிதாபிமானம் என்போம். மறுபுறத்தில் இலங்கையர்களின் உயரிய பாரம்பரிய கலாச்சாரப்பண்பு என்போம். அதைப் பெருமையாகவும் இலங்கையர்கள் கூறிக் கொள்வர். அரசியல் மேடைகளில் வாய்ப்பேச்சுக்களில் நிதமும் இது தொனிக்கும். பெரும்பான்மைச் சகோதரர்கள் அண்மை காலமாக பெருமை பேசும் விடயங்களில் இது மிக முக்கியமானது.
அப்டியாயின் சீரற்ற காலநிலையால் ஒரு கிராமம் துன்பப்படுகிறது. வெள்ளம் வந்து விட்டது என்றால் அது பற்றி சந்தோசப்படுபவன் மேலே சொன்ன எந்தப் பிரவிலும் அடங்கமாட்டான்.
விடயம் இதுதான். ஏதோ இயற்கைக் காரணிகளில் சீற்றமாக அக்குறணை நகரில் வெள்ளம் பாய்ந்தது. இச் செய்தி கேட்டு மகிழ்ச்சி அடைந்த ஒரு இனத்தைச் சேர்ந்தோர் பலர்.
அவர்கள் எப்படி மகிழ்தார்கள் என்பதை அதிகம் பேர் வாசித்திருக்க மாட்டீர்கள். ஊடகவியலாளர் என்ற அடிப்படையில் ஒருவர் செய்தியை வழங்கினார். அதை வாசித்தவர்கள் சுமார் பத்தாயிரம் பேர். அதில் 70 பதுக்கும் மேற்பட்டோர் அது பற்றி விமர்சனக் குறிப்பு எழுதி இருந்தார்கள். அதுதான் கவலை அளிக்கிறது. எமது நாடு எங்கு போகிறது என்பதை இதன் மூலம் ஊகிக்க முடியும்.
அதில் முதலாவது குறிப்பே சொல்கிறது. ‘இனி என்ன அல்லாஹ்விடம் போய் சொல்ல வேண்டியது தானே’ மற்றது ‘இது போதாது’, ‘பௌத்தசமயத்திற்கு அவர்கள் செய்யும் அநியாயத்திற்கு இது போதாது’ , இறைச்சிக்கடையும் மூழ்கடிக்கப்பட்டுள்ளதுபோல்
இது இப்படி, இன்னொரு சமாச்சாரமும் உண்டு. இவ் ஆக்கம் விரிந்து விடும் என்பதால் ஒன்றை மட்டும் நினைவுபடுத்தலாம் எனக்கருதுகிறேன்.
திம்புலாகலையில் அரச மரம் விழுந்து கட்டம் சுக்கு நூறாகி விட்டது. அதனுள் அகப்பட்ட புத்தர் சிலை சேதமின்றி தப்பிவிட்டது. அப்படி அது சேதமடைந்திருந்தால் விசயமே வெளியே வந்திருக்காது. இது ஒரு இயற்கை நிகழ்வு. அதுபற்றிப் பல்வேறு விமரிசனம். அது பற்றி எமக்குக் கவலையில்லை. ஆனால் அதற்குக் தொடர்பே இல்லாமல் ஒரு விமரிசனம் உண்டு.
‘மாடு வெட்டுபவர்கள் இப்போது எங்கே’
பொதுவாக மாடு வெட்டுவது என்பது முஸ்லிம்களையே இங்கு குறிப்பிடுகிறது. நடந்த நிகழ்விற்கு தொடர்பில்லாமலே நாம் சும்மா தொடர்பு படுத்தப்படுகிறோம். இப்படி பல உதாரணங்களைக் காட்ட முடியும்.
எமக்குப்பின்னால் ஒரு பாரிய சதி காத்து நிற்கிறது என்பதை இப்படியான சம்பவங்கள் கட்டியம் கூறுகிறது. எனவே இச்சதியிலிருந்து நாம் மீட்சி பெற என்ன செய்யவேண்டும் என்பதை நாம் தீர்க்கமாகச் சிந்திக்க வேண்டும்.
நாம் எடுத்த எடுப்பிலே வீராப்புப் பேசாது பின் வரும் வசனங்களையும் கவனத்திற் கொள்வது நல்லது.
‘ஒரு முஃமினுடை பலம் பொருந்திய ஆயுதம் பிராத்தனையாகும்’. ‘தொழுகையைக் கொண்டும் பொறுமையைக் கொண்டும் உதவி தேடுங்கள்’ , ‘நிச்சயமாகப் பொறுமையாளர்களின் பக்கத்திலே இறைவன் இருக்கிறான்’ என்ற விடயங்களையும் நாம் கவனத்தில் கொள்வது நல்லது.
அதேபோல் ஒரு இயக்கத்தினர் கடந்த பல வருடங்களாக ‘இலங்கை வெகு விரைவில் ஒரு முஸ்லிம் நாடாக மாறும்’ என்று பேசிப் பேசி வந்தனர். ‘அல்ஹம்துலில்லாஹ்’ இது எதனை அடிப்படையாகக் கொண்டு என்பது தெரியாது. இப்படியான கதைகளும் பெரும்பான்மை இனத்தவர் மத்தியில் போய்ச்சேர்ந்து அவர்களுக்கு மத்தியில் ஒரு பீதியை ஏற்படுத்தி இருக்கலாம்.
எமது நற்பண்புகளே காபிர்களுக்கு அழைப்பாக இருக்கவேண்டுமே தவிர எமது வீராப்பு ஒருஅழைப்பாக அமையக் கூடாது. ஆனால் வீராப்புப் பேசுவதில் நாம்தான் சமர்த்தர் என்பது தெரியும் தானே.
இது மட்டுமல்ல இப்படி பல கோணங்களில் எமக்கெதிராக சதிகள் தலை தூக்கியுள்ளன.
‘ஹலாலை புறக்ணிப்போம், கொழும்பில் சிங்களப் பெரும்பான்மையைப் பாதுகாப்போம். முஸ்லிம் வர்த்தக நிலையங்களைப் பகிஷகரிப்போம். சொத்துக்களை முஸ்லிம்களுக்கு விற்பதில் இருந்து தவிர்ந்து கொள்வோம். முஸ்லிம் வாலிபர்களையும் யுவதிகளையும் தங்கள் பக்கம் ஈர்ப்போம்’ போன்ற சுவரொட்டி மற்றும் துண்டுப் பிரசுரங்கள் குருந்தகவல்கள் பரவலாக உள்ளன. கிழக்கையும் அமைச்சர் றவூப் ஹகீமையும் வசை பாடுவது, புதையல் தோண்டும் கும்பலை முஸ்லிமகளாக சித்தரிப்பது போன்ற பல சதிகள் திட்டமிடப் படுகின்றன. சிந்திப்போம் இறைவன் உதவியுடன் நிம்மதி அடைவோம்…
0 comments :
Post a Comment